ЗАСЛОН м. (ЗАСЛОННЕ) н. У слон, заслон - Старшая карав айшщ, Не сядзі на заслоне, Сядзь жа ты каля пены Каравай сцярэчы, ПВ (112), 85; Пагост Жытк. Ад на з дзяўчат сядае на невялікай лаўцы, так званае "заслонне " пасярэдзіне хаты. НТ, 170; Дзякавічы Маз. ЗАСМАЧНЫ прым. Смачны. - Ой, свацечка наша, Не засмачна каша, ВП,У1, 309; Радзілавічы Лельч. ЗАСМАЧЫЦЬ зак. Заправіць. - Адну кароўку мела Да i та ялавела. Камара зачавіла, Дый кашу засмочыла. ВП, VI, 309; Радзілавічы Лельч. ЗАСМУРНЕЦЬ зак. Пахмурнець. - Ідзі, ідзі, дзіцятка, дадому, Бо ўжо мае падвор'ейка засмурнела. ПВ (665), 217; Харомцы Акц. ЗАСМУТНЕЦЬ зак. Засмуціцца. Гад засмутнев и матюка загнув. БС, IV, 5; Вылеў Гом. - Чаму ж ты, Зіначка, ой, засмутнела, Чы твоя галоўка, ой, заболела? ВП, III, 482; Гом. ЗАСМЯЦЩЬ зак. Засмеціць. Яны /Літва/ мой двор засмяцілі, Яны мой род засмуцілі. ВП, IV, 155; Дзякавічы Маз. ЗАСПОРЫЦЦА зак. Заспрачацца. Ну, з тым i заспорылісь між - да сабой i зачалі драцца. ЧК, II, (37), 207; Васільеўка Гом. ЗАСТАВЩЬ1 зак. Прымусіць аддаць ў парабкі. От ён /дзед/ i кожа — От калі б хто мне паставіў гарнец гарэлкі, я б яму заставіў свайго сына Іваньку. ЧК, I (23), 233; Перарост Гом. ЗАСТАВЩЬ (ЗОСТАВЩЬ)2 зак. Пакінуць... да стала ана /сестра/ его /паробка/ просіць: хоця мне сэрца i очы зостав. БКЭ, 156; ВадовічыРэч. ЗАСТАЎЛЯЦЬ незак. 1. Прымушаць. Ідзе, кавылее, спіну гнуцъ застаўляе. 3 (2634), 304; Хойн. 2. Пакідаць у заклад. - Я ж не раз, не два выкупляла /каня/, Шаўковы платкі заставляла, СБП (289), 210; Гом. Ш раз, ні два выручала, Шаўковьі платок заставляла. АКБЛ ГДУ; Шапчыцы Раг. ЗАСТАЦЬ зак. Заспець. - Бяжыце, браткі, расою, Ці не застанеце з косою, Бяжыце, браткі, па расе, Ці не застанецеў красе. ВП, VI, 25; Гом