Фальклорны слоўнік Гомельшчыны (2003). У. А. Бобрык, Л. П. Кузьміч, Д. Д. Паўлавец, У. В. Анічэнка

ЗАПОУНАЧЫ прысл. Апоўначы. Прачнуушыся запоўначы, Напла-чуся /маладая малодачка/. ВП (531), 424; Грабаў Раг. ЗАПРАПАСЦІ зак. Знікнуць, прапасці. Запрападзе адзежачка дарагая. ВП, I (257), 134; Гом. ЗАПРАСЦІЦЬ (ЗАПРАСТИТБ) зак. Закрыць. A гэтай кнігай ён /хазяін/ ды запрасціў яму /Івану/ дарогу. ЧК, I (23), 234; Перарост Гом. А emoŭ книгой ён да запростив яму дорогу. БСДІІ, 74; Перарост Гом. ЗАПРАСТАЦЬ зак. Схаваць. /браты/.. калі ж ты наша сястра, дык нас узвароціш, а калі не выдзержыш, дык нас далі запрастаеш. ЧК,И(19), 127; АзяраныРаг. ЗАПРЫСЯГЧЫСЯ зак. Прысягнуць; паабяцаць. Хацелі его селом наказывацъ, да он /воўколак/ запрысягся, што ўжэ не будзе так рабіць. БКЭ, 34; Камаровічы Маз. ЗАПРЫЎНЫЦЦА зак. Зажурыцца, засумаваць. Уси пташачки аны запріўнылися. БС, I-II, 81; Гом. ЗАПРЭГЦЬ зак. Запрэгчы. Змей вялеў запрэгцъ коней i паехаў у город. ЧК, I (25), 250; Меркулавічы Раг. ЗАПРЭСЦЩЬ зак. Забараніць. Яна /маладзіца/ атвесціла я ж табе не запрэсціла, вазьмі да й схадзі, ЖАГ (649), 212; Гом. ЗАПУСКІ мн. Загавіны. Не заўсёды кату масленіца, бываюцъ i запускі. ПП, II, 169; Рэч. ЗАРА прысл. Зараз. Так зара кот паесцъ да мыецца. ЛП (48), 58; Сямурадцы Жытк. ЗАРАГАЦЕЦЬ (ЗАРОГОЦЕЦЬ) зак. Заіржаць. Свекрову кони як зарогоцелі, Из двора полецели. МИБЯ, III, 420; Дзякавічы Маз. ЗАРАДЗЩЬ зак. Урадзіць*. Зарадзі, божа, жыта, тианіца, Усякая пашніца! ЗП (613), 435; Перарост Гом. Пайшлі яны /Ілья i Пятро/ далей, а Ыъя i кожа: — Ото ж спяку я за гэта яму ніву - нічога не зародзіць. ЛП (142), 128; Лучыцы Маз. ЗАРАНЬ прысл. Зараней. А ён трэцгуа, не пакорыцца, Пакорыцца, а ён трэцца, не пакорыцца, А заранъ дамоў не папросіцца... ВП, V, 373; Хлупін Жытк. Ой, а наш пан ды й баран, Не пускае дамоў заранъ. БФСЗ, 118; Рамязы Ельск. Ох, наш пан-баран, баран, Не пускае нас заранъ, заранъ. БФСЗ, 120; Снядзін Петр. ЗАРАЦЬ незак. Світаць. - Яшчэ заранка не зарала, а ён ужо на яллё прэ, ЖАГ (332), 139; Беліца Гом. Зорынъка