АВЭК выкл. Прэч. Старайся на пана, старайся, пан Бек! Але, глядзі, крыше гер фюрэр: «Авэк!» Пану Беку. Параўн. ням. weg прэч'. АГЛАБІЦА ж. Біла, якім мацуюцца лёсткі ў драбінах, аглабіна. Ускаціўшыся на воз, Пятрусъ завязаў лейцы за аглабіцу i лёг. Кірмаш. У цялежцы трэба было лёсткі новыя даць, аглабіцы замяніць i вузгалоўе другое палажыцъ. Называецца зарабіў. Аглаблща ж. 'жэрдка ў развалах' (Лях. СПЗБ); аглабня ж. аглобля' (Віл. Жыв. сл., c. 92); аглабліна ж. аглобля' (Віл. СЦБ). АГНЕПАСКІ мн. Праменні, якія зліваюцца ў агнявую паласу, маюць колер агню. Ружовы захад повен ласкі, I ціха звіслі агнепаскі, Брыжы, тасёмкі i каралі.. Новая зямля. АГНІСТА-ДЫМНЫ прым. Няяркага чырвонага колеру. Зірнеш на дол — убогі ён, Адзін пясок, сухі, нішнымны, Ды колькі тут наткаў красён Чаборык, мох, зязюльчын лён I верасок агніста-дымны! Загібелька. АГНІСТАНІТНЫ прым. Падобны на ніці агністага колеру. Зарніца! стрэл! I сноп раскінуў Чырвоных стужак на даліну У наш бок іхні дынаміт. Блісь-блісь! успыхваюцъ бліскаўкі, Агністанітныя брыжы. На шляхах вол i. АГНЯВІСТЫ прым. 1. Прасякнуты агнямі, які свеціцца, як агонь. Загарэўся, задыміўся Свет вайной, i далей дым пажараў пакаціўся Агнявістай хваляй. Божа мой! Калі паўстане... 2. Які адлівае фарбамі агню; падобны колерам да агню. Адзін чалавек шукаў у гэтую ноч кветку папараці, бо кажуць, што ў купальскую ноч зацвітае яна агнявістым цветам. Купальскія светлякі. АГНЯВОКІ прым. Які мае колер агню; ярка-чырвоны. Ў глыбі лясоў цецерукі Ўжо зачыналі свае токі, Усход віталі агнявокі. Новая зямля. АГНЯЧЫРВАНЫ прым. Ярка-чырвоны. Вобразн. Хмарак шоўкавая грыва Рассцілаецца гулліва Агнячырванай мятлою. Сымон-музыка. АДАТНУЦЬ зак. Раптоўна i рэзка абарваць (пра музыку). Рэпіць дудка, не даецца, Адатне ды зноў пачне, Як зальецца, як зальецца, Проста сэрца страсяне. Ігрышча. АДБАЯРВАЦЦА незак. Ухіляцца, выкручвацца ад чаго-н. — Мы прывыклі, дружа, — мякка сказаў Турсевіч