Нарадзіўся ў вёсцы Морач у сям’і хлебаробаў і лесарубаў. У дзяцінстве бачыў голад, страты і ссылкі: дзеда Пятра расстралялі, другі дзед загінуў у лесе, бацька быў высланы ў Карэлію. Сам з ранніх год захапляўся кнігамі, скончыў школу, працаваў, а потым паступіў на філалагічны факультэт БДУ, дзе вучыўся разам з вядомымі літаратурнымі фігурамі таго часу. Ужо падчас вучобы пачаў друкавацца, займаўся зборам прыказак, стажыраваўся і ў 1971 годзе абараніў кандыдацкую дысертацыю. З 1970 года жыў і працаваў у Магілёўскім педінстытуце (цяпер універсітэт), узначаліў кафедру беларускай мовы, выдаў дзясяткі артыкулаў, брашур, навучальных матэрыялаў і дзве манаграфіі, па якіх рыхтаваў доктарскую дысертацыю. Хоць першую спробу абароны сарвалі з-за адсутнасці спецыялістаў у Беларусі, ён працягнуў працу і ў 2001 годзе, ужо пенсіянерам, абараніў доктарскую. Выгадаваў і падрыхтаваў некалькіх дацэнтаў і кандыдатаў навук, сярод якіх Шаршнёва і Ячмянёва. Аўтар больш як 40 кніг і каля 300 публікацый, у тым ліку літаратурных твораў і навукова-метадычных дапаможнікаў. Асноўныя даследаванні датычацца беларускай мовы, дыялекталогіі і культуры мовы. Займаўся гісторыяй сваёй сям’і і мясцін, паходжаннем прозвішча, легендамі і мясцовымі гаворкамі. Жыве ў Магілёве, працягвае працаваць прафесарам, падтрымлівае сувязь з былымі студэнтамі і аспірантамі. У 2020 з ім запісана відэаінтэрв'ю.