змяненне ы на у пасля губных зычных: віу піць, памуць, папутайса; недысіміляцыйнае ўмеранае акание (з захаваннем канцавых ненаціскных о, э): галава разразаю, ажаніць, страляю, але: перабрано, скошано, хорашэ, лёгянько; адсутнасць аглушэння звонкіх зычных перад глухім i на какцы слова: грузко, гразь, кшжка, калодка, церабёж. Гэтыя асаблівасці—тыповыя для паўднёвай часткі Глускага раёна i не тыповыя для паўночнай часткі. Тэрыторыю раёна перасякае мяжа дыялектных адрозненняў, яна праходзіць з захаду на ўсход прыкладна праз Глуск. Гаворкі паўднёвай часткі аб'ядноўваюцда з тымі гаворкамі, якія ляжаць на поўдзень i паўднёвы захад ад Глускага раёна. A гаворкі паўночніай часткі раёна аб'ядноўваюдца з тымі, якія ляжадь на поўнач i паўночны ўсход ад Глускага раёна. Гаворкі паўночнай часткі бліжэйшыя да літаратурнай мовы, чым гаворкі паўднёвай часткі раёна. У гаворках паўночінай часткі раёна (Сымонавічы, Гарадок, Жаўвінец, Дуброва) ніяма caкання, змянення ы пасля губных на у; тут поўнае недысіміляцыйнае аканне i поўнае ді амаль поўнае аглушэнне звонкіх зычных (кнішка, лёхка, дуп). Для гаворак усяго раёна характерна: ацвярдзенне губных зычных з вылучэннем палатальнага элемента ў зычны гук j (й) перад галоснымі o, a, (ё, я): щаць, пам]ор, прычым на поўначы часта i пяць, памер
Дадатковыя словы
абядноўваюдца, абядноўваюцда, грўзко, памўць
30 👁